De fascinatie voor de menselijke evolutie is de leidraad in het werk van Karel Zijlstra.
Hij vond zijn inspiratie in de Kelten. De natuurgodsdienst van deze stam sloot naadloos aan bij het intuïtieve, religieuze gedachtengoed van Karel.
Zoals Keltische dansers zich rechtopstaand bewegen, zo reiken ook zijn beelden naar verheffing en vergeestelijking. Als ijle godenfiguren in Ierse rijstvelden rijzen zij op uit de aarde, zonder voeten, maar onaantastbaar in hun spiritualiteit.

Vaak worden zijn ranke figuren vergeleken met Masaïkrijgers of Egyptische godinnen. Volgens de kunstenaar terecht want zijn zoektocht naar de herkomst, de wording en de toekomst van de mens is universeel en omspant alle volkeren en culturen.