De bronzen beelden van André Vranken zijn altijd rank en sierlijk. Minder vaak zijn sommige beelden meer bonkig en compact te noemen. De herkomst van deze beelden zijn terug te brengen op de originelen die voorafgaand in hout zijn gemaakt om vervolgens in brons gegoten te worden. De term beeldhouwer is hier nog letterlijk van toepassing omdat het hout in de uiteindelijke vorm is gebeiteld, gezaagd, getimmerd, gesneden, geschaafd en geschuurd. De term beeldhouwer is voor de moederbeelden die met was of klei zijn gemaakt meer figuurlijk van betekenis. Hier wordt het omgekeerde principe van beeldhouwen, in de zin van afhakken of uithakken uit een bestaand volume materiaal, toegepast. De beelden worden, in het geval met was of klei gewerkt wordt, opgebouwd vanuit het niets. De term beeldenmaker is dan beter van toepassing.

In het oeuvre van André Vranken werken beide technieken complementair op elkaar. Met de opbouwtechniek, uit was of klei, ontstaan de ranke figuren die zo kenmerkend zijn voor deze kunstenaar. Met de beeldhouwmethode, waarbij gebruik gemaakt wordt van hout speelt de inbreng van het materiaal een grotere rol in de vormgeving, zodat het resultaat wat bonkiger wordt.