Het oevre van Joris Verdonkschot is ruim en veelomvattend. En niet op de eerste plaats omdat hij zich behalve met het maken van bronzen beelden ook bezig houdt met de dans en het maken van films. Zelf zegt hij over zijn beelden dat een beeld een eigen vitaliteit moet hebben. Niet zozeer een uitbeelding van natuurlijke levenskracht, beweging, lichamelijke actie, maar een samengebalde energie., een intens eigen leven dat een werk onafhankelijk van het voorgestelde kan hebben.

Wanneer een werk deze krachtige vitaliteit bezit, verbindt hij daar niet enkel het woord schoonheid aan. Schoonheid, in de geest van de laat-Griekse kunst of de Renaissance, stelt hij zich in het werk niet enkel ten doel. Maar naast de schoonheid, juist de kracht van de expressie. In het eerste geval wordt naar een streling van het oog, en in het tweede naar een geestelijke vitaliteit gestreefd, die voor hem aangrijpender is en hem dieper raakt dan de zintuigen.