Peter Durieux volgde zijn opleiding aan de Academie Minerva te Groningen.

De landschappen die Peter Durieux schildert zijn oases van rust waar men stil kan vertoeven en mijmeren over de schoonheid van de natuur. Zonlicht strijkt gelijkmatig over de voorstelling; er is geen wind, geen onrust, alles is verstild. Zijn ideeën doet hij op in Frankrijk, waar hij wandelt en schetsen maakt. Hij schildert niet precies na wat hij ziet. De compositie van het beeld zet hij naar zijn eigen hand waarbij fantasie en werkelijkheid in elkaar overvloeien. Storende elementen worden weggelaten of dingen worden iets verschoven om een bevredigender resultaat te krijgen en de werkelijkheid wat mooier te maken dan hij is. Het is uiteindelijk de compositie, de vlakverdeling, het spel van licht en donker en het kleurgebruik dat telt, niet het werkelijkheidsgehalte van de voorstelling.

Hij verbeeldt in zijn schilderijen geen mensen. Wel zien we steeds de aanwezigheid van de menselijke hand in bouwsels, hekjes, huizen, e.d. Het zijn elementen die zich harmonieus in de natuur voegen, alsof de menselijke aanwezigheid alleen iets toevoegt en geen afbreuk doet aan zijn omgeving.

Als schilder werkt hij heel precies. De laatste verflaag werkt hij met fijne penselen uit. Het gebruik van felle en sprekende kleuren vermijdt hij om de rust en evenwicht in zijn landschappen te bewaren. De landschappen van Durieux roepen een verlangen op naar een verloren harmonie met de natuur.