Gosse Dam noemt zichzelf een beeldhouwer met een klassieke attitude; beeldhouwen als een selectieve herschepping van de werkelijkheid met een grote aandacht voor compositie en monumentaliteit. Zijn centrale thema is de Tors die, hoewel afgeleid van de herkenbare vrouwelijke vorm, eerder abstract dan figuratief te noemen is.
De Torso’s –van nature al abstract en figuratief tegelijkertijd– vinden hun oorsprong dan ook niet zozeer in de ‘reductie’ van de werkelijkheid als wel in de ‘bezieling’ van de abstractie. Deze ‘formele’ benadering wordt nog eens onderstreept door de beelden een glad, vaak zelfs gepolijst oppervlak mee te geven. Sommige van de Torso’s roepen daarnaast ook landschappelijke associaties op.